วิจัยเชิงทดลอง: การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนไวยากรณ์ภาษาอาหรับฯ

ชื่อบทความTitle: การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนไวยากรณ์ภาษาอาหรับ  เรื่องจำนวนนับ (العددوالمعدود) โดยใช้วิธีการสอนแบบนิรนัย (Deductive Method) ของนักศึกษาสาขาวิชาภาษาอาหรับและภาษาอาหรับธุรกิจ ชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์  วิทยาเขตปัตตานี
ชื่อผู้เขียน Author: นายสุรัตน์ สุดดำ และนายมูฮัมหมัดรอวี แวโดยี

บทคัดย่อ Abstract: 
         การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนไวยากรณ์ภาษาอาหรับ เรื่อง จำนวนนับ (العددوالمعدود) โดยใช้วิธีการสอนแบบนิรนัย (Deductive Method) ของนักศึกษาสาขาวิชาภาษาอาหรับและภาษาอาหรับธุรกิจ  ชั้นปีที่ 1  มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์  วิทยาเขตปัตตานี ในการวิจัยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงทดลองที่มีการออกแบบการทดลองแบบกลุ่มเดียว วัดผลก่อนเรียนและหลังเรียน กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยครั้งนี้ เป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 1 ที่ศึกษาในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2555  มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์  วิทยาเขตปัตตานี  ซึ่งมีศึกษาจำนวน 30 คน  เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แผนการจัดการเรียนรู้ เรื่องจำนวนนับ (العددوالمعدود) โดยใช้การสอนแบบนิรนัย ทำการสอนจำนวน 1 ชั่วโมง  สื่อประกอบการเรียนการสอนแบบใช้สื่อ Power point และแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ก่อนเรียน และหลังเรียน เรื่องจำนวนนับ (العددوالمعدود) ของศึกษาชั้นปีที่ 1 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ จำนวน ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงสรุปอ้างอิง ได้แก่ การทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยสองกลุ่ม โดยกลุ่มตัวอย่างไม่เป็นอิสระแก่กัน ( t-test  Dependent sample ) ซึ่งผลการวิจัย พบว่า

        นักศึกษาชั้นปีที่ 1 ส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง จำนวน 20 คน คิดเป็นร้อยละ 66.67 เพศชาย จำนวน 10 คน คิดเป็นร้อยละ 33.33

        คะแนนทดสอบความสามารถในการเรียนไวยากรณ์ภาษาอาหรับโดยใช้วิธีการสอนแบบนิรนัยของนักศึกษาชั้นปีที่ 1  ก่อนเรียนมีคะแนนสูงสุดและต่ำสุด เท่ากับ 4 และ 0 คะแนน ตามลำดับ และหลังเรียนมีคะแนนสูงสุดและต่ำสุด เท่ากับ 9 และ 1 คะแนน ตามลำดับ เช่นกัน
ผลการวิเคราะห์ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาที่ได้รับการสอนโดยวิธีการสอนแบบนิรนัย มีผลสัมฤทธิ์เฉลี่ยก่อนเรียน เท่ากับ 2.27 และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน เท่ากับ 1.29 และผลสัมฤทธิ์เฉลี่ยหลังเรียน เท่ากับ 4.07 และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน เท่ากับ 2.12

       ผลการเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนไวยากรณ์ภาษาอาหรับ เรื่องจำนวนนับ  (العددوالمعدود) ระหว่างก่อนเรียนและหลังเรียน โดยใช้วิธีการสอนแบบนิรนัยของนักศึกษา พบว่า นักศึกษามีผลสัมฤทธิ์เฉลี่ยหลังเรียนสูงกว่าผลสัมฤทธิ์เฉลี่ยก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.01




แสดงความคิดเห็น (0)
ใหม่กว่า เก่ากว่า